Dla zrozumienia Poppera teorii języka sprawy najważniejsze wydaje się być nie tyle jej właściwa rekonstrukcja, gdyż zrekonstruowanie ogólnych poglądów Poppera na język nie jest trudne, ile uchwycenie specyficznego dla Poppera stosunku do języka, który nadał szczególne piętno zarówno jego wczesnej filozofii nauki, wyłożonej w latach trzydziestych, jak i późniejszym koncepcjom metafizycznym i epistemologicznymi. W przeciwieństwie do poglądów na ewolucję i funkcję języka ów ogólny sposób traktowania języka pozostaje w filozofii Poppera w sferze założeń, w dodatku nie (...) zawsze wyłożonych expressis verbis, a mieć można obawy, czy do końca uświadamianych. Wiele do życzenia pozostawia również precyzja znaczeń niektórych używanych przez Poppera terminów co dodatkowo komplikuje sprawy. (shrink)

Dla zrozumienia Poppera teorii języka sprawy najważniejsze wydaje się być nie tyle jej właściwa rekonstrukcja, gdyż zrekonstruowanie ogólnych poglądów Poppera na język nie jest trudne, ile uchwycenie specyficznego dla Poppera stosunku do języka, który nadał szczególne piętno zarówno jego wczesnej filozofii nauki, wyłożonej w latach trzydziestych, jak i późniejszym koncepcjom metafizycznym i epistemologicznymi. W przeciwieństwie do poglądów na ewolucję i funkcję języka ów ogólny sposób traktowania języka pozostaje w filozofii Poppera w sferze założeń, w dodatku nie (...) zawsze wyłożonych expressis verbis, a mieć można obawy, czy do końca uświadamianych. Wiele do życzenia pozostawia również precyzja znaczeń niektórych używanych przez Poppera terminów co dodatkowo komplikuje sprawy. (shrink)

The paper aims at reconstructing Karl R. Popper's critical standpoint with regard to essentialism, as anti-essentialism is the main presupposition of his anti-definitionism. Popper criticised essentialism for claiming that it is justified to apply the concept of things' essential properties within the procedure of scientific explanation. He argued that the essentialists' "faith in essence" is not scientific because of the lack of a criterion which would allow us to tell whether a certain definition grasps the essential properties of a given (...) object. He doubted also that it is justified to apply the concept of intellectual intuition to the procedure of scientific explanation. Popper claimed that falsificationism gives a better concept of explanation, than that motivated by essentialism. He was convinced that falsificationism is logically more correct and more appropriately describes the real practice of scientists. (shrink)

Kritický racionalismus je v české akademické diskusi spojován především se jménem sira Karla R. Poppera. Cílem tohoto článku je komparativně rozšířit tento obraz prostřednictvím myšlenek Hanse Alberta, Popperova následovníka v německé jazykové oblasti. Konkrétně bude diskutována problematika rozlišení kontextu objevu a kontextu zdůvodnění. Na základě vybraných problémů, s nimiž se Popper nedokázal zcela vypořádat, bude ukázáno, jak tyto problémy do své koncepce involvuje a jak je řeší Albert. Zajímavý na tomto srovnání je především fakt, že Albert pojímá původně (...) filosoficko-vědní problémy v širším filosofickém rámci. Díky tomu se mu podařilo uchopit kritický racionalismus – jak sám Popper uznal – s odstupem a v nových souvislostech. In the Czech academic environment, the critical rationalism is associated above all with the name of Sir Karl R. Popper. The aim of this paper is to comparatively extend this view via thoughts of Popper’s German follower Hans Albert. Specifically, the issue of the distinction between context of discovery and context of justification will be discussed here. Against the background of selected problems, which Popper did not adequately solve, I will demonstrate how Albert involves these problems in his own conception and how he solves them. The interesting fact about this comparison is that Albert approaches the originally philosophical-scientific problems in a wider philosophical context. Thanks to this wider context he grasps the critical rationalism from a distance and in new connections, as Popper accepted himself. (shrink)

Tato studie se zabývá dvěma spřízněnými jevy odehrávajícími se ve vědeckém prostředí. Jedná se o fenomén frustrace ve vědecké praxi a s ním spojenou touhu po rozpoznání vlastního výzkumu vědeckou komunitou a následně o otázku uznání od akademického společenství. Zmíněné fenomény jsou přitom úzce propojeny s ústředním tématem filosofie a sociologie vědy: kdo rozhoduje, co bude předmětem vědeckého bádání? Předkládaná studie nejprve představuje Mertonův mýtus o okamžitém rozpoznání vědeckého objevu a následně prostřednictvím exkurzu do oblasti ekonomie a na příkladech z (...) vědecké praxe poukazuje na jeho neplatnost. V závěru textu jsou společně s jejich dekonstrukcí navrhnuta možná řešení popsaných problémů. Text je také kritickým návratem ke dvěma studiím Josepha Agassiho, žáka Karla R. Poppera a tvrdošíjného zastánce kritického racionalismu, neboť právě Agassi ve svých dílech rozebírá dopady vědeckého vyloučení a neochoty naslouchat. (shrink)

Together, their work signals a new direction in the field and offers refreshingly original insights into a broad spectrum of texts.

Although authorship policies exist, researchers understand little about their impact on perceptions of authorship scenarios. Graduate students (N = 277) at a large university read 1 of 3 vignettes about a graduate student-faculty collaboration. One half of the surveys included the American Psychological Association's statement on authorship. Participants rated (a) the ethics of the professor as first author and (b) the likelihood of a dissatisfied student reporting the authorship result, as well as the effectiveness and negative consequences of reporting. Work (...) arrangements on the project had a consistent main effect. Also, an authorship policy impacted women's ratings of first authorship when the student contributed the idea for a project. For men, a policy impacted only ratings of the likelihood of reporting when a professor was first author on a student's dissertation. Apart from sex, no other demographic variables on participants were predictive. Discussion focuses on the policy's potential for making only some specific issues salient. (shrink)

This article focuses on emergency medical care in black urban populations, suggesting that the classification of a “community” within clinical trial language is problematic. The article references a cultural history of black Americans with pre-hospital emergency medical treatment as relevant to contemporary emergency medicine paradigms. Part I explores a relationship between “autonomy” and “community.” The idea of community emerges as a displacement for the ethical principle of autonomy precisely at the moment that institutionalized medicine focuses on diversity. Part II examines (...) a clinical trial for the blood substitute PolyHeme® (Northfield Laboratories, Inc., Evanston, IL). It illustrates the ways in which bias in research paradigms and Institutional Review Board decisions attach to the notion and utility of the language of “community.” The conclusion's contemporary anecdote makes apparent the vitality of the issues of prehospital emergency medical care and the ways in which decisions and practices fall too easily into a narrative of culturally biased treatment. (shrink)

Quality and service improvement (QSI) research employs a broad range of methods to enhance the efficiency of healthcare delivery. QSI research differs from traditional healthcare research and poses unique ethical questions. Since QSI research aims to generate knowledge to enhance quality improvement efforts, should it be considered research for regulatory purposes? Is review by a research ethics committee required? Should healthcare providers be considered research participants? If participation in QSI research entails no more than minimal risk, is consent required? The (...) lack of consensus on answers to these questions highlights the need for ethical guidance. Three distinct approaches to classifying QSI research in accordance with existing ethical principles and regulations can be found in the literature. In the first approach, QSI research is viewed as distinct from other types of healthcare research and does not require regulation. In the second approach, QSI research falls within regulatory guidelines but is exempt from research ethics committee review. In the third approach, QSI research is deemed to be part of the learning healthcare system and, as such, is subject to a different set of ethical principles entirely. In this paper, we critically assess each of these views. While none of these approaches is entirely satisfactory, we argue that use of the ethical principles governing research provides the best means of addressing the numerous questions posed by QSI research. (shrink)

One of the most difficult problems for those who defend evolutionary ethics is the naturalist fallacy. In this article, we examine the solutions proposed by W. Rottschaefer and R. Richards. We believe that these solutions are not good enough to completely eliminate the problem of the naturalist fallacy without compromising the specificity of morality.

Poppera i Tarskiego wiele łączyło. Obaj urodzili się na początku XX wieku i obaj pochodzili z rodzin żydowskich zasymilowanych w swoich ojczyznach. Obaj emigrowali w czasie wojny ze swych krajów i obaj do końca życia przebywali na obczyźnie. Zarówno Popper jak i Tarski żywo interesowali się filozofią, ale obaj odebrali też akademickie wyksztalcenie matematyczne. Podobny był przedmiot ich głównych zainteresowań: obaj analizowali teorie naukowe. Popper zajmował się metodologią nauk empirycznych, natomiast Tarski badaniami systemów dedukcyjnych. Popper ponadto uprawiał filozofię i (...) wielokrotnie wyrażał swoje stanowisko w kwestiach filozoficznych. Inaczej było z Tarskim: zasadniczo unikał wypowiadania się na tematy filozoficzne, będąc bardzo ostrożnym w wyciąganiu wniosków natury światopoglądowej z logiki, co nie przeszkadzało, że rezultaty jego badań logicznych uznawane były przez wielu, w tym również przez Poppera, za brzemienne w konsekwencje filozoficzne. Obaj byli, każdy w swojej dziedzinie, myślicielami oryginalnymi, więcej - wybitnymi i obaj aktywnie uczestniczyli w życiu naukowym swoich czasów. Kiedy w latach 30. zbliżyli się do Koła Wiedeńskiego, zarówno Popper jak i Tarski zaznaczyli swoją odrębność wobec koncepcji głoszonych przez jego członków. To właśnie za sprawy Koła Wiedeńskiego doszło do ich spotkania - spotkania, o którym później wielokrotnie wspominał Popper. Popper poszukujący teoretycznej podstawy dla swej filozofii nauki znalazł ją. w semantyce Tarskiego. (shrink)

Poppera i Tarskiego wiele łączyło. Obaj urodzili się na początku XX wieku i obaj pochodzili z rodzin żydowskich zasymilowanych w swoich ojczyznach. Obaj emigrowali w czasie wojny ze swych krajów i obaj do końca życia przebywali na obczyźnie. Zarówno Popper jak i Tarski żywo interesowali się filozofią, ale obaj odebrali też akademickie wyksztalcenie matematyczne. Podobny był przedmiot ich głównych zainteresowań: obaj analizowali teorie naukowe. Popper zajmował się metodologią nauk empirycznych, natomiast Tarski badaniami systemów dedukcyjnych. Popper ponadto uprawiał filozofię i (...) wielokrotnie wyrażał swoje stanowisko w kwestiach filozoficznych. Inaczej było z Tarskim: zasadniczo unikał wypowiadania się na tematy filozoficzne, będąc bardzo ostrożnym w wyciąganiu wniosków natury światopoglądowej z logiki, co nie przeszkadzało, że rezultaty jego badań logicznych uznawane były przez wielu, w tym również przez Poppera, za brzemienne w konsekwencje filozoficzne. Obaj byli, każdy w swojej dziedzinie, myślicielami oryginalnymi, więcej - wybitnymi i obaj aktywnie uczestniczyli w życiu naukowym swoich czasów. Kiedy w latach 30. zbliżyli się do Koła Wiedeńskiego, zarówno Popper jak i Tarski zaznaczyli swoją odrębność wobec koncepcji głoszonych przez jego członków. To właśnie za sprawy Koła Wiedeńskiego doszło do ich spotkania - spotkania, o którym później wielokrotnie wspominał Popper. Popper poszukujący teoretycznej podstawy dla swej filozofii nauki znalazł ją. w semantyce Tarskiego. (shrink)

Popperowskie poglądy na temat języka i jego funkcji, omawiane w książce zatytułowanej Wiedza a zagadnienie ciała i umysłu, są integralnie powiązane z jego teorią trzech światów. Zamierzam przedstawić podstawowe idee tej teorii, koncentrując się w szczególności na Popperowskiej koncepcji tzw. trzeciego świata i fundamentalnej roli języka w procesie tworzenia tego świata. W wyżej wspomnianej książce Popper opisuje swoją teorię trzech światów z perspektywy historycznej i porównuje tę teorię z koncepcjami Platona, Bolzano i Fregego. Wspominając Leibniza, jako swojego poprzednika, Popper nie (...) przeprowadza jednak analizy Leibnizjańskiej koncepcji świata i języka. W artykule podjęto próbę połączenia teorii Poppera z poglądami Leibniza, a także wskazania na pewne podobieństwa i różnice pomiędzy nimi. (shrink)

[Reason – critique – openess.. The Living legacy of the philosophy of K. R. Popper ].